اهل بیت، نوروز و ایران سه واژه‌ای که با یکدیگر عجین شده‌اند
نوروز روز برائت از دشمنان خداوند و اهل بیت (ع)
نوروز روزی است که بزرگترین دشمنان خدا در آن روز نابود شده‌اند و روزی است که در آینده خبیث‌ترین دشمنان خاندان وحی در نوروز به هلاکت خواهند رسید، لذا می‌توان گفت نوروز روز هدم کجی‌ها و نابودی دروغ‌های بزرگ است.
در روایت شریف آمده است: «نوروز روزی است که امیر المومنین علی علیه السلام بر شانه رسول الله رفت و بت‌های قریش را سرنگون ساخت و در نوروز بود که حضرت ابراهیم بت‌ها را شکستند. نوروز همان روزی است که رهبر خوارج «ذی الثدیه» به درک واصل شد و امیرالمومنین بر خوارج پیروز شد. در نوروز حضرت قائم که خداوند ظهورش را نزدیک بگرداند بر دجال پیروز می‌شود و در کوفه دجال را به دار خواهد آویخت و هیچ نوروزی نیست الا اینکه ما اهل بیت متوقع ظهور امام زمان در آن هستیم» (۱)
نوروز برای اهل بیت است
شاید در تصور ما این باشد که ایام خاصی متعلق به اهل بیت است مثل نیمه شعبان یا روز غدیر و یا روزی مثل روز عاشورا، اما حقیقت این نیست. نوروز هم متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت می‌باشد، لذا ادعای اینکه نوروز خاص ایرانیان است با روایات تطبیق نمی‌کند در این روایت بسیار جالب می‌خوانیم: «نوروز از ایام ما می‌باشد و از ایام شیعیان ما است این روز را عجم حفظ کرد و شما (منظور عرب) آن را ضایع کردید...» (۲)
علاوه بر این که نوروز روز اهل بیت است روزی است که توقع ظهور امام زمان نیز در این روز می‌رود که در سطور گذشته به آن اشاره شد، اما نکته‌ای بسیار جالب در این روایت تعریف و تمجید بی‌نهایت بالا از فارس یعنی ایرانیان می‌باشد. به نظر می‌آید که این بزرگترین تعریف از یک قوم توسط اهل بیت باشد.
ایران باستان محب اهل بیت بوده است
زمانی که یک آیین یا آداب رسوم بعد از چند هزار سال هنوز زنده است، دلالت بر اهمیت ویژه آن آیین یا آداب و رسوم می‌کند و عمیق بودن این رسم یا آیین را در نهاد آن ملت می‌رساند که باعث شده است بعد از هزاران سال هنوز زنده باشد. مانند ایام شهادت حضرات معصومین که بعد از گذشت صدها سال هم چنان زنده و پا برجاست بالاخص ایام شهادت امام حسین علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها.
نوروز سالیان طولانی است که در میان ایرانیان بوده است شاید بیش از چهار هزار سال. با توجه به ریشه نوروز در اعماق تاریخ ایران زمین، و علت بزرگی این روز نزد ایرانیان با توجه به فرمایش امام صادق علیه السلام می‌توان چنین نتیجه گرفت که ایرانیان همواره حفظ کننده و احیاگر حقیقت بوده‌اند. نوروز سمبل اوج محبت و دوستی ایرانیان به اهل بیت خاصه امیرالمومنین علیه السلام است. و چه تعبیر ظریفی را امام صادق علیه السلام به کار بردند؛ اینکه نوروز روزی برای ما و شیعیان ما است که ایرانیان آن را حفظ کردند.
نوروز؛ شاهد شیفتگی ذاتی ایرانیان به امیرالمومنین
ایرانیان باستان، روزی را بزرگ داشتند که درآن روز قرار بود که از همه برای امیرالمومنین بیعت گرفته شود. نمی‌توان گفت این هم‌خوانی بین رسم ایرانیان و اموزه‌های شیعه اتفاقی است و گذشتگان فارس از اهمیت ویژه این روز بی‌خبر بوده‌اند؛ چراکه امام علیه السلام می‌فرماید «فارس‌ها این روز را حفظ کردند» از این رو شیفتگی ذاتی ایرانیان به امیرالمومنین باعث شده است که ایران، اسلام و نهایتا شیعه را بپذیرد و نوروز شاهدی بزرگ بر این مدعا است.
اهل بیت، نوروز و ایران سه واژه‌ای که با یکدیگر عجین شده‌اند
برخی حمله یک سری عرب به رهبری انسانی جاهل و غاصب را علت هدایت ایران به نور اهل بیت دانستند که این امر هم جفا به اهل بیت است و هم نادیده گرفتن شأن بلند ایرانیان. نمی‌توان خردورزی ایرانیان را در قبول کردن اهل بیت نادیده گرفت و تشیع ایرانیان را به چند سال حکومت یک سلسله در ایران منحصر کرد.
به هر حال ایران از باستان تا کنون سرزمین اهل بیت بوده و هست و ان‌شاءالله خواهد بود کما اینکه در روایات ظهور حضرت مهدی این امر روشن است که ایران سرزمین یاوران حضرت مهدی است. اهل بیت، نوروز و ایران سه واژه‌ای هستند که با یکدیگر عجین شده‌اند. هرجا نامی از ایران برده می‌شود محبت و ارادت به اهل بیت نیز همراه آن به ذهن شنونده متبادر می‌شود. ایران، در موسم‌های شادی اهل بیت شاد است و در زمان‌های عزای اهل بیت یک پارچه عزادار است.
دوستی با اهل بیت اجر رسالت است
ایرانیان بارها نشان داده‌اند که دوستی با اهل بیت را با هیچ چیزی عوض نخواهند کرد هرچند که در این راه سنگین‌ترین هزینه‌ها را پرداخت کنند. هرگاه نوروز با محرم قرین شده است دسته جات عزاداری برپاشده و پرچم‌های سیاه بر افراشته است.
نوروز یعنی پایبندی ایرانیان به ولایت علی علیه السلام. نوروز یعنی انتظار نابودی دجال‌ها. نوروز یعنی انتظار موعودی که بناهای شرک و نفاق را در هم می‌پاشد. و امسال نوروز قرین است با ایام شهادت بانوی بزرگی که برای حفظ ولایت علی علیه السلام جان خود و فرزند شش ماهه خویش را فدا کرد.
پی نوشت ها:
۱. مستدرکالوسائل، ج 6، ص 352 - 40- باب استحباب صلاة یوم النیروز
۲. مستدرکالوسائل، ج 6، ص 352 - 40- باب استحباب صلاة یوم النیروز
