ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
* امام سجاد(ع)
شما ببینید خون مطهر حسینبنعلى (علیهالسلام) در کربلا در غربت بر زمین ریخته شد؛ اما بزرگترین مسؤولیتى که بر عهدهى امام سجاد (علیهالصلاةوالسلام) و زینب کبرى (سلاماللَّهعلیها) قرار گرفت، از همان لحظهى اول این بود که این پیام را روى دست بگیرند و به سرتاسر دنیاى اسلام آن را، به شکلهاى گوناگون، منتقل کنند.
این حرکت براى احیاء دین حقیقى و دین حسینبنعلى و آن هدفى که امام حسین براى آن شهید شد، یک امر ضرورى و لازم بود. البته اجر الهى براى امام حسین محفوظ بود؛ مىتوانستند او را در بوتهى سکوت بگذارند؛ اما چرا امام سجاد (علیهالسلام) تا آخر عمر - سى سال بعد از او، امام سجاد زندگى کردند - در هر مناسبتى نام حسین، خون حسین و شهادت اباعبداللَّه را مطرح کردند؛ آن را به یاد مردم آوردند؟ این تلاش براى چه بود؟ بعضى خیال مىکنند این کار براى انتقام گرفتن از بنىامیه بود؛ در حالىکه بنىامیه بعدها از بین رفتند. امام رضا (علیهالسلام) که بعد از آمدن بنىعباس است، چرا به ریّانبنشبیب دستور مىدهد مصیبتنامهى اباعبداللَّه را در میان خودتان بخوانید؟ آن وقت که بنىامیه نبودند؛ تارومار شده بودند. این کار براى این است که راه حسینبنعلى و خون او عَلَم و پرچم حرکت عظیم امت اسلام به سوى هدفهاى اسلامى است؛ این پرچم باید سرپا بماند؛ تا امروز هم بر سر پا مانده و تا امروز هم هدایت کرده است.