یا صاحب الزمان
برگرد ای توسل شب زنده‌دارها
پایان بده به گریه‌ی چشم
انتظارها
از یک خروش ناله‌ی عشاق کوی
تو
حاجت روا شوند هزاران
هزارها
یک بار نیز پشت سرت را نگاه
کن
دل بسته این پیاده به لطف
سوارها
از درد بی‌حساب فقط داد
میزنم
آیا نمی‌رسند به تو این هوارها ؟!ما را به جبر هم که شده سر به زیر
کن
خیری ندیده‌ایم
از این اختیارهاباید برای
دیدن تو مهزیار شد
یعنی گذشتن از همگان، محض
یارها
شب‌ها بدون آمدنت صبح می‌شوند
برگرد ای توسل شب
زنده‌دارها
این دست‌ها به لطف تو ظرف
گدایی‌اند
یا
ایهالعزیزِ تمام ندارها...
مروری بر حضور انبیاء در زمین کربلا(1)
مرحوم شوشتری می‌نویسد: ورود به زمین کربلا باعث حزن و رقّت است چنانکه نسبت به جمیع انبیاء واقع شد چون روایت شده که همه پیامبران به زیارت کربلا توفیق یافته‌اند: «همه انبیاء زیارت نمودند آن مقام شریف را و در آن توقف کرده و گفتند: ای زمین تو مکانی پر خیر هستی در تو دفن خواهد شد ماه تابان امامت.» (1)
هر یک از پیامبران که وارد کربلا می‌شدند صدمه‌ای بر ایشان وارد می‌شد، و دلتنگ و مهموم می‌گردیدند. پس علت را از خداوند سؤال می‌نمودند. خداوند وحی می‌فرمود که این زمین کربلاست و در آن حضرت حسین (علیه‌ا‌لسلام) شهید خواهد شد.(2)
1- چون اهل بیت وارد کربلا شدند ام کلثوم عرض کرد: ای برادر این بادیه هولناکی است که از آن خوف عظیم بر دلم جا گرفته؟!
حضرت حسین علیه السلام فرمود: بدانید که من در وقت عزیمت از جنگ صفین با پدرم امیرالمومنین (علیه السلام) وارد این زمین شدیم. پدرم فرود آمده سر در کنار برادرم گذارده ساعتی در خواب رفت و من بر بالین او نشسته بودم ناگاه پدرم مشوش از خواب بیدار شد و زار زار می‌گریست. برادرم سبب آن را پرسید فرمودند: در خواب دیدم که این صحرا دریایی پر از خون بود و حسین من در میان آن دریا افتاده دست و پا می‌زند و کسی به فریاد او نمی‌رسید.
سپس رو به من کرده فرمود: «ای حسین چگونه خواهی بود هرگاه برای تو در این زمین چنین واقعه‌ای رو دهد؟»
گفتم: صبر می‌کنم و به جز صبر چاره‌ای ندارم.(3)
1- بحارالانوار، 44/301، ح10.
2- بحارالانوار، 44/242 تا 244 .
3- مهیج الاحزان/ 65، معالی السبطین 1/175، اشک روان /210 .
میلاد دخت نبی مکرم اسلام حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
 بسم الله الرحمن الرحیم |
||
| « مقام فاطمه بودن » بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت، جوانه زده است! |
||
| تو عطر یاسی ونرگس تویی که زهرایی | * | خوش آمدی به زمین ای شروع زیبایی |
| برای ظلمت شبهای مکه آمده ای | * | تو آن طلوع قشنگی که در کنار علی |
| ز سرنوشت حسینت قیام خواهد کرد | * | تو آمدی که بگویی شرافت یک زن |
|
تو آمدی که بگویی اگرچه
پهلویت، شکسته، اما از آن
دوازده خورشید به آسمان و
زمین، از تو هدیه خواهد
شد، سلام بر تو که عشق
محمدی و علی! | ||
دیدار کارگران و فعالان بخش تولید کشور با رهبر انقلاب
کشور و ملت بزرگ و مقاوم ایران به رئیس جمهوری نیاز دارد که در عرصه بین المللی و در مقابل استکبار، نترس و شجاع، و در عرصه داخلی نیز صاحب برنامه، حکمت، تدبیر، معتقد به اقتصاد مقاومتی، دارای تهذیب اخلاقی، به دور از حاشیه سازی وتشویش آفرینی و دارای شعارهای منطقی و منطبق با واقعیت باشد.
ادامه مطلب ...
خدایا از من بگیر آنچه که تو را از من میگیرد
خدای بزرگ
ماه بین خورشید
زمین میشود خورشید گرفتگی ( کسوف)
زمین بین خورشید و ماه میشود ماه گرفتــــــگی (
خسوف)
و همه اینها را با تغییر و گردش
از بین میبری ( میدانم)
اما از تو میخواهم
چند گرفتگی دیگر را هم با تغییر و چرخش از بین ببری
که علتش را اینبار خودمانیم
این روزها
خیلی از ما
ها
دچار دل گرفتگی ( ........ بین دل و
تو )
و دیگه بدتر گناه گرفتگی(........... بین من و تو)
هستیم و هرکس نقطه چین ها را خودش میداند
خدای مهربان نقطه چین ها و هر چیزی که باعث این پدیده شده را پاک
فرما
وفات ام البنین علیها السلام
بسم الله الرحمن الرحیم
|
| |||
|
|
ای مرثیه خوانِ ماتم تاسوعا ای مادر چهار کشته ی عاشورا
می گفت که ای وای ، نیامد سقا هر جا که تو را زینب کبری می دید
نام شما را که میبرم، بی اختیار دلم هوای مدینه را می‌کند، دلم پرنده میشود و تا پشت دیوار بقیع، یک نفس بال میگشاید. نام شما را که میبرم، هوا معطّر میشود و سکوت از عظمت نامتان جریان میگیرد . تو آمدی؛ در یک روز خوب و قدم به خانه علی علیه السلام نهادی و سایه مهربانی هایت را پناه کودکان داغدیده زهرا علیهاالسلام کردی.
بانوی چهار داغ! محبت از این بالاتر، که به همسر بگویی: «مرا فاطمه مخوان، چون حسن و حسین و زینب با شنیدن این نام محزون می‌شوند» و تو، ام البنین یگانه روزگار شدی.
تو
میروی و خانه، داغ رفتنت
را ضجّه می‌زند.
تو
میروی؛ با تمام مهربانی هایت ؛
با سینه ای که داغ چهار
کوه را به سوگ نشسته!
فرا رسیدن ١٣ جمادى الثانى سالروز وفات ام البنین علیها السلام را به محضر امام عصر حضرت حجة ابن الحسن عسکری علیه آلاف التحیة و السلام و عموم شیعیان جهان تسلیت عرض مینماییم .
خانه را مرتب کن، تا آقا بیاید
مرحوم حاج اسماعیل دولابی از علمای برجسته و از بزرگان اهل معرفت، درخصوص انتظار فرج تمثیل زیبائی دارند که نقل آن آموزنده است.
آن مرحوم می فرمایند:پدری چهار تا بچه را گذاشت توی اتاق و گفت اینجا را مرتب کنید تا من برگردم.خودش هم رفت پشت پرده. از آنجا نگاه می‌کرد می‌دید کی چه کار می‌کند، می‌نوشت توی یک کاغذی که بعد حساب و کتاب کند.یکی از بچه‌ها که گیج بود، حرف پدر یادش رفت. سرش گرم شد به بازی. یادش رفت که آقاش گفته خانه را مرتب کنید. یکی از بچه‌ها که شرور بود شروع کرد خانه را به هم ریختن و داد و فریاد که من نمی‌گذارم کسی اینجا را مرتب کند.یکی که خنگ بود، ترسید. نشست وسط و شروع کرد گریه و جیغ و داد که آقا بیا، بیا ببین این نمی‌گذارد، مرتب کنیم.اما آنکه زرنگ بود، نگاه کرد، رد تن آقاش را دید از پشت پرده. تند و تند مرتب می‌کرد همه‌جا را. می‌دانست آقاش دارد توی کاغذ می‌نویسد
هی نگاه می‌کرد سمت پرده و می‌خندید. دلش هم تنگ نمی‌شد. می‌دانست که آقاش همین جاست.توی دلش هم گاهی می‌گفت اگر یک دقیقه دیر‌تر بیاید باز من کارهای بهتر می‌کنم.آن بچه شرور همه جا را هی می‌ریخت به هم، هی می‌دید این خوشحال است، ناراحت نمی‌شود.وقتی همه جا را ریخت به هم، آن وقت آقا آمد
ما که خنگ بودیم، گریه و زاری کرده بودیم، چیزی گیرمان نیامد. او که زرنگ بود و خندیده بود، کلی چیز گیرش آمد
زرنگ باش. خنگ نباش. گیج نباش
شرور که نیستی الحمدلله. گیج و خنگ هم نباش
نگاه کن پشت پرده رد آقا را ببین و کار خوب کن
خانه را مرتب کن، تا آقا بیاید
باز هم سیلی می زنند !
روز شهادت حضرت زهرا(س)یکی خدمت آیت الله بهجت عرض کرد: آقا تسلیت میگم ، به حضرت زهرا سلام الله علیها سیلی زدند.. آیت الله بهجت فرمودند: الان هم به حضرت زهرا سلام الله علیها سیلی می زنند عرض کردند: الان چطور به حضرت سیلی می زنند؟ آیت الله بهجت فرمودند: هر دختر شیعه با بی حجابیش یک سیلی به صورت حضرت زهرا سلام الله می زند! از امروز ، وقتی رفتی توی خیابان ببین هر روز چند بار حضرت زهرا سیلی می خوره و آیا تو در مقابل سیلی خوردن حضرت زهرا ساکت می مانی !!
الفاتح
وقتی شاهرخ سیبیل شهید ضرغام شد
امروز به بهانه آوردن شهدای گمنام و تدفین آنها در شهر و روز شهادت مادر عالم دلم گفت مطلبی مشترک بین این دو بزنم.
اپیزوت اول : کاباره صبح یکی از روزها با هم به" کاباره پل کارون "رفتیم . به محض ورود ،نگاهش به گارسون جدیدی افتاد که سر به زیر، پشت قسمت فروش قرار گرفته بود . با تعجب گفت: این کیه؟ تا حالا اینجا ندیده بودمش؟! در ظاهر، زن بسیار باحیائی بود. اما مجبور شده بود بدون حجاب به این کار مشغول شود . شاهرخ جلوی میز رفت و گفت :همشیره تا حالا ندیده بودمت،تازه اومدی اینجا ؟! زن خیلی آهسته گفت: بله، من از امروز اومدم . شاهرخ دوباره با تعجب پرسید : تو اصلا قیافت به این جور کارها و این جور جاها نمی خوره،اسمت چیه؟ قبلا چیکاره بودی؟
زن در حالی که سرش رو بالا نمی گرفت
گفت: مهین هستم، شوهرم چند وقته که مرده، مجبور شدم که برای اجاره خانه و خرجی
خودم و پسرم بیام اینجا! شاهرخ ،حسابی به رگ غیرتش برخورده بود ،دندانهایش را به
هم فشار می داد ،رگ گردنش زده بود بیرون ،بعد دستش رو مشت کرد و محگم کوبید روی
میز و با عصبانیت گفت: ای لعنت بر این مملکت کوفتی!!
بعد بلند گفت:
همشیره راه بیفت بریم، همینطور که از در بیرون می رفت رو کرد به ناصر جهود(صاحب
کاباره) و گفت: زود بر می گردم! مهین هم رفت اتاق پشتی و چادرش رو سر کرد و با
حجاب کامل رفت بیرون. بعد هم سوار ماشین شد و حرکت کردند. مدتی از این ماجرا گذشت.
تا اینکه یک روز در باشگاه پولاد همدیگر را دیدیم . بعد از سلام و علیک ،بی مقدمه
پرسیدم: راستی قضیه اون مهین خانم چی شد؟
اول درست جواب نمی داد. اما وقتی اصرار کردم گفت: دلم خیلی براشون سوخت ، اون خانم یه پسر ده ساله به اسم رضا داشت. صاحب خونه بخاطر اجاره، اثاث ها رو بیرون ریخته بود . من هم یه خونه کوچیک تو خیابون نیرو هوائی براشون اجاره کردم. به مهین خانم هم گفتم: تو خونه بمون بچه ات رو تربیت کن، من اجاره و خرجی شما رو میدم!!
اپیزود دوم : انقلاب
--
هر شب در تهران
تظاهرات بود. اعتصابات و درگیریها همه چیز را به هم ریخته بود . از
مشهد که بر گشتیم . شاهرخ برای نماز جماعت رفت مسجد. خیلی تعجب کردم. فردا
شب هم برای نماز مسجد رفت . با چند تا از بچه های انقلابی آنجا آشنا شده بود. در
همه تظاهراتها شرکت می کرد. حضور شاهرخ با آن قد و هیکل و قد، قوت قلبی برای
دوستانش بود .
البته شاهرخ از
قبل هم میانه خوبی با شاه و درباری ها نداشت. بارها دیده بودم که به شاه و خاندان
سلطنت فحش می دهد.
ارادت شاهرخ به
امام تا آنجا رسید که در همان ایام قبل از انقلاب سینه اش را خالکوبی کرده بود.
روی آن هم نوشته بود: خمینی، فدایت شوم
اپیزود سوم :
جنگ
--
دومین روز حضور
من در جبهه بود. تا ظهر در مقر بچه ها در هتل کاروانسرا بودم ،پسرکی حدود پانزده
سال همیشه همراه شاهرخ بود . مثل فرزندی که همواره با پدر است.
تعجب من از
رفتار آنها وقتی بیشتر شد که گفتند:این پسر، رضا فرزند شاهرخ است!! اما
من که برادرش بودم خبر نداشتم . عصر بود که دیدم شاهرخ در گوشه ای تنها نشسته.
رفتم و در کنارش نشستم. بی مقدمه و با تعجب گفتم: این آقا رضا پسر شماست!؟
خندید و گفت:
نه ،مادرش اون رو به من سپرده . گفته مثل پسر خودت مواظب رضا باش . گفتم
مادرش دیگه کیه؟ گفت:مهین همون خانمی که تو کاباره بود. آخرین باری که براش خرجی
بردم گفت: رضا خیلی دوست داره بره جبهه.من هم آوردمش اینجا.
ماجرای مهین را
میدانستم ،برای همین دیگر حرفی نزدم....
اپیزود آخر
--
نیروی کمکی
نیامد. توپخانه هم حمایت نکرد. همه نیروها به عقب آمدند. شب بود که به هتل رسیدیم .
آقا سید( شهید
سید مجتبی هاشمی- جانشین جنگهای نامنظم) را دیدم، درد شدیدی داشت. اما تا مرا دید
با لبخندی بر لب گفت: خسته نباشی دلاور، بعد مکثی کرد و با تعجب گفت: شاهرخ کو؟
بچه ها در کنار
جمع شده بودند. نفس عمیقی کشیدم و چیزی نگفتم. قطرات اشک از چشمانم سرازیر شد ،سید
منتظر جواب بود. این را از چهره نگرانش می فهمیدم.
کسی باور نمی کرد شاهرخ دیگر در بین ما نباشد. خیلی از بچه ها بلند بلند گریه می کردند. سید را هم برای مداوا فرستادیم بیمارستان. روز بعد یکی از دوستانم که رادیو تلویزیون عراق را زیر نظر داشت سراغ من آمد نگران و با تعجب گفت: شاهرخ شهید شده؟ گفتم چطور مگه؟ گفت: الآن عراقی ها تصویر جنازه یک شهید رو پخش کردند. بدن بی سر او پر تیر و ترکش و غرق در خون بود.
سربازان عراقی هم در کنار پیکرش از
خوشحالی هلهله می کردند. گوینده عراق هم می گفت ما شاهرخ، جلاد حکومت ایران را
کشتیم!
اثری از پیکر شاهرخ نیافتیم . او شهید شده بود. شهید گمنام. از خدا خواسته بود همه را پاک کند. همه گذشته اش را. می خواست چیزی از او نماند. نه اسم ،نه شهرت،نه قبر و مزار و نه هیچ چیز دیگر. اما یاد او زنده است. یاد او نه فقط در دل دوستان ،بلکه در قلوب تمامی ایرانیان زنده است. او مزار دارد. مزار او به وسعت همه خاکهای سرزمین ایران است
امشب شب دفن است
بسم الله الرحمن
الرحیم
«جای
خالی یاس»
سنگها
بر سوگ تو ندبه می خوانند؛
در غروبی که شاخه ات را
شکسته بودند امشب، جای
پای دوست، در خانه خالی
است و ترنم مهربانی، بی
حدیث حضور او، خاموش است ...
علی، شبانه یاس میکارد !
شبانه ، داغ دلش را به خاک
میگوید ؛ اگرچه فردا صبح ،
از سمت خانه همسایه بوی
نان آید . دوباره بغض حسن با
حسین میگیرد. و جای خالیِ
مادر به خانه میپیچد
کجاست فاطمه امشب ؟ کجاست
بانوی نور؟