حضرت فاطمه (س) از دیدگاه روایات

                       

موضوع چهارم: مجاز بودن ورود و توقف فاطمه(س) در مسجدالنبی در همه حالات  

مسجد پیامبر اکرم نسبت به دیگر مساجد امتیاز خاصّی دارد، به این معنی که هر شخص جنب و نفساء و حائض می تواند به هر مسجدی وارد شود و بدون توقّف از آنجا عبور کند، ولی هرگز کسی مجاز نیست در حال جنابت و حیض و نفاس از مسجد النّبی عبور نماید و این حکم مخصوص است به مسجد پیامبر اکرم و مسجد الحرام، ولی از این حکم، علی و فاطمه و حسنین ، مستثنی هستند.

حافظ نَسائی از ابن عبّاس نقل می کند: « حضرت رسول به امیرالمؤمنین فرمود: موسی از پروردگار خویش درخواست کرد که مسجدش را برای هارون و ذرّیة او پاک گرداند و من نیز این مطلب را برای تو و فرزندانت از خدا خواستار شدم ... ».

حافظ بیهقی در سنن کبری از پیامبر اکرم چنین روایت می کند که آن حضرت فرمود: « آگاه باشید، به درستیکه ورود به مسجدِ من برای زنان حائض و مردان جُنُب حرام است مگر برای من و خانواده ام یعنی علی، فاطمهِ حسن و حسین ».

جمعی از دانشمندان اهل سنّت که قائل به این خصوصیّت هستند چنین اظهار نظر می کنند: علّت اینکه علی و خوانوادة او مجازند در مسجد النّبی در هر حالتی عبور، توقّف و یا سکونت کنند و از سایر مردم استثناء شده اند، این است که شرایط اجرای حکم در آنان موجود نیست؛ زیرا آنان پاک و مطهّرند، نه جنب می شوند و نه حائض و نفساء و از این جهت است که فاطمه سلام اللّه علیها را طاهرة مطهّره نامیده اند، و این مطلب را از احادیثی که از پیامبر اکرم وارد شده استنباط کرده اند:

فرمانی در اَخبار الدُّوَل از عایشه چنین روایت می کند : « راه رفتن فاطمه همانند مشی رسول خدا بود. او هیچگاه مثل زنان دیگز ناپاکی ماهانه نداشت، و این پاکیزگی از سیبی است بهشتی که مایة خلقت زهرا بوده است ... ».

این همان سیب بهشتی است که خدای تعالی در شب معراج به حضرت محمّد هدیه فرمود، و از آن نطفة مطهّر فاطمه منعقد گردید. پیامبر اکرم همواره سینه و دست و چهرة زهرا را می بوسید و می بویید و می فرمود: یا فاطمه هرگاه من مشتاق بهشت می شوم، از تو بوی بهشت را استشمام می کنم، و عطر سیب بهشتی از تو به مشامم می رسد.

به این جهت، فاطمه دختر پیامبر اکرم به طاهره موسوم شده است که خدا او را از جمیع ناپاکیها و آلودگیها پاک و منزّه گردانیده است و حتّی یک روز آثار حیض و نفاس در او دیده نشده است؛ و این است علّت مجاز بودن او در مسجد النّبی در همه حالات ( نشستن، برخاستن، خوابیدن و سکونت کردن).