یکی از مناقبی که وجود مقدّس حضرت زهرا سلام اللّه علیها با پدر و همسر و فرزندش مشترک است، در اهتدا و اقتدا و تمسّک است، یعنی هدایت یافتن و پیروی کردن مردم از آنان و در موقع نیاز، متوسّل شدن به آنان.
انس بن مالک روایت می کند: « روزی پیامبر اکرم با
ما نماز صبح به جای آورد، و پس از فراغت از نماز روی مبارکش را به سوی ما گردانید
و فرمود: ای جماعت مسلمانان، هر کس که آفتاب را از دست بدهد، پس باید به ماه تمسّک
جوید، و در فقدان ماه دست به دامان زهره شود، و اگر زهره را نیابد، به دو ستارة
فَرقَدان پناه آورد. از پیامبر اکرم سؤال شد که یا رسول اللّه مقصود از از آفتاب و
ماه و زهره و فرقدان ( دو ستارة نور افشان ) چیست؟ فرمود: من آفتابم، علی ماه، و
فاطمه زهره است و دو ستاره حسنین هستند. آنان با کتاب خدا، دو دست آویز بشرند و
همواره به هم پیوسته اند و هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر به من
ملحق شوند ».
از روایت مذکور کاملاً روشن است که حضرت صدّیقه
سلام اللّه علیها در مراتب و مناقب گفته شده، هم ردیف رسول اکرم، امیرالمؤمنین و
حسنین علیهم السّلام است و در مقام تمسّک، اهتدا و اقتدا همانند آنان می باشد، و
اگر در ولایت و عصمت نظیر پیامبر اکرم، علی و حسنین نبود، امر هدایت یافتن و پیروی
مردم از او و توسّل هر بشری در مشکلات به او، کاری بیهوده و گزاف می بود.
ترتیب اسماء پنج تن در آسمانها، در عرش، در کرسی،
در جنّت و در سایر مواقف که نوشته شده و یا مورد خطاب خدای بوده اند، به همین سبک
و نسق بوده است. و آنچه محقّقاً از ترتیب اسامی آنان در کلام پیامبر می توان
استفاده کرد، این است که رسول اکرم دارای عالیترین مقام، و امیرالمؤمنین پس از پیامبر،
و حضرت زهرا بعد از او، و حسنین پس از فاطمه سلام اللّه علیها، صاحب والاترین مقام
در جهان آفرینش هستند. و ما این مطلب را ثابت خواهیم کرد که حضرت زهرا سلام اللّه
علیها از یازده امام دیگر افضل و برتر است، و اگر جز این یک منقبت، فضیلت دیگری در
شأن او نبود، همین برای اثبات مقام ولایت آن حضرت کافی بود.