سالروز وفات همسر پیامبر تسلیت باد

به مناسبت سالروز وفات همسر باوفای پیامبر؛  

بهشت مشتاق خدیجه، مادر ام‌الائمه

این شرافت برای خدیجه کافی است که مادر ام‌الائمه (س) است و از نسل او امامان شیعه به دنیا آمدند تا آن جا که پیامبر (ص) وجود خدیجه را برای حسنین (ع) شرافتی برشمرده و در وصف ایشان فرمودند: بهشت مشتاق چهار زن است؛ مریم، خدیجه، فاطمه و آسیه زن فرعون.

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ بی شک اربابان خرد به این حقیقت بدیهی اذعان دارند که سرنوشت آدمی با انتخاب‌های او در جریان سیال زندگی گره خورده است و اینکه انسان در زندگی هدفی را اختیار کند، مقدمه و علتی برای سعادت و شقاوت دنیوی و اخروی وی می شود.

تاریخ صدر اسلام مملو از افرادی است که با انتخاب‌های صحیح و تصمیم گیری‌های بهنگام، سبب آبیاری نهال اسلام و تنومند شدن آن شده اند.

اسطوره‌هایی که سرنوشت تاریخ و بشریت را رقم زده‌، از فشارهای اجتماعی و شکستن هنجارهای رایج جامعه هراسی به دل راه نداده‌ و از مسیر خود منصرف نشده‌اند؛ اینان سکانداران تاریخ هستند، سکاندارانی که هیچ باکی از حرکت کردن برخلاف مسیر جامعه نداشتند.

یکی از این سکانداران تاریخ اسلام که با شهامت و فداکاری مثال زدنی نهال اسلام را آبیاری کرد «خدیجه بنت خویلد»، همسر پیامبر(ص) بود که بعدها افتخار به دنیا آوردن سیدة نساءالعالمین، حضرت زهرا(س)، ام‌الائمه را پیدا کرد.

خدیجه (س) از تجار شرافتمند مکه بود و از حیث نسب، درایت و ثروت از برترین زنان زمانه خویش به شمار می آمد؛ گر چه اشراف قریش و بزرگان مکه به طمع ثروت او بارها میل خود را برای ازدواج با وی اظهار کردند، اما هر بار با جواب رد ایشان مواجه شدند.

در سفر تجاری شام که محمد بن عبدالله (ص) با خدیجه (س) قرارداد مضاربه‌ای برای تجارت داشت، خدیجه (س) متوجه برکت و فزونی اموالش در این تجارت شد.

«میسره»، غلام خدیجه همراه پیامبر(ص) در این سفر بود و آنچه را که از سخنان نیکو، رفتار درست و افکار برگزیده از محمد بن عبدالله (ص) دیده بود برای خدیجه (س) نقل کرد.

پس از این ماجرا بنت خویلد رغبت خویش را برای ازدواج با پیامبر(ص) اعلام کرد، این در حالی است که زنان عرب وی را به بهانه اینکه پیامبر (ص) فردی فقیر و یتیم است، از این پیوند نهی می کردند، اما خدیجه (س) که کرامات اخلاقی پیامبر(ص) را دریافته بود، به طعنه‌های آنها توجهی نکرد و به عقد رسول الله(ص) درآمد.

خدیجه (س) اولین زن مسلمان

انتخاب عاقلانه‌ خدیجه (س)، نه تنها در برگزیدن پیامبر(ص) به همسری بود، بلکه موجب شد او نخستین زنی باشد که به پیامبر(ص) ایمان آورد و این مدال افتخار را در تاریخ اسلام از آن خود کرد.

افتخارات خدیجه (س) به این نقطه محدود نمی شودغ ایشان از معدود کسانی بودند که به پیامبر(ص) کمک کردند تا دین خدا را استوار کنند.

بهشت مشتاق خدیجه (س) است

حضرت خدیجه (س) که زنی ثروتمند بود تمام دارایی خود را در راه اسلام و رسول خدا(ص) بی دریغ بذل کرد و سبب محکم شدن ریشه اسلام شد تا آنجا که پیامبر (ص) در وصف وی فرمودند: بهشت مشتاق چهار زن است، مریم، خدیجه، فاطمه و آسیه زن فرعون.

خدیجه (س)، سیده زنان عالم

شایستگی‌های آن بزرگوار به این نقطه ختم نمی شود؛ خداوند وی را مفتخر به شرافتی کرد که عالمیان به این جایگاه غبطه می خورند و او را در مقام سیده زنان دو عالم قرار داد، به طوری که چهار زن بهشتی؛ آسیه، مریم، کلثوم، ساره را مامور کرد که برای ولادت فرزندش به کمک وی بشتابند.

این شرافت برای خدیجه کافی است که او مادر ام الائمه (س) است و از نسل او امامان شیعه به دنیا آمدند تا آن جا که پیامبر (ص) وجود خدیجه را برای حسنین شرافتی برشمرده و وی را بهترین جده نامیدند و چنین فرمودند: «خبر می کنم شما را به بهترین مردمان از روی جد و جده که حسن و حسین هستند که جد ایشان رسول الله است و جده‌شان خدیجه بنت خویلد.»

خدیجه (س) به سبب فضایل و برتری‌های خاص خود محبوب پیامبر(ص) بود و تا در قید حیات بود، پیامبر(ص) با هیچ زنی ازدواج نکردند و تمام فرزندان پیامبر(ص)، بجز ابراهیم همه از خدیجه بودند.

رشک عایشه بر خدیجه(س)

محبت پیامبر(ص) تا حدی به خدیجه وافر و محسوس بود که حسادت تنگ نظران را بر می انگیخت تا آنجا که پس از وفات این بانوی بزرگوار نیز به وی حسادت می کردند.

در صحیح بخاری و صحیح مسلم آمده است که عایشه می گفت: «هیچ یک از زنان رسول خدا(ص) بر من گران نیامد، به قدری که خدیجه آمد، با اینکه هرگز او را ندیده‌ام، ولی رسول خدا(ص) او را زیاد یاد می کرد و می فرمود: من از او فرزندان نیکوکار و پاک نژاد دارم.»

در روایتی از عایشه آمده است: روزی رشک و حسد بر من چیره شد و گفتم: «مگر خدیجه پیرزنی بیشتر بوده، در حالی که خداوند بهتر از او را برای تو جایگزین کرده است.» پیامبر (ص) خشمگین شدند و فرمودند: «به خدا سوگند که بهتر از او جایگزین نشده است موقعی او به من ایمان آورد که همه مردم کافر بودند و او مرا تصدیق کرد، در حالی که همه مردم من را تکذیب می کردند و ثروتش را بر من ارزانی داشت، زمانی که مردم من را محروم داشتند و خداوند از او فرزندانی به من داد که از دیگر زنان اولادی نداشتم.»

با وجود این تنگ نظری‌ها، تاریخ، فداکاری‌های حضرت خدیجه (س) را از یاد نمی برد و امت مسلمان از او به عنوان ام المومنین یاد می کند؛ همو که با جان و مال خود در سختی طاقت فرسای شعب ابی طالب پیامبر (ص) و بنی هاشم را یاری کرد.

سرانجام حضرت خدیجه(س) پس از 25 سال زندگی مشترک با رسول الله در رمضان سال دهم بعثت در 65 سالگی وفات یافت؛ بی شک تاریخ از داشتن ستارگان درخشانی همچون او به خود می بالد.

منابع:

تفسیر منسوب به امام حسن عسگری
خصال
کشف الغمه
باده ناب در سیره پیامبر خاتم (ترجمه الرحیق المختوم)

انتهای خبر / خبرگزاری دانشجو / کد خبر : 13900519162