دلم نوشته پیاده روی اربعین2

دهید مژده به یاران که یار مى آید
قرار گیتى چشم انتظار مى آید
کلید صبح به دست و سرود عشق به لب
ز انتهاى شب آن شهسوار مى آید

نمیدونم از کجا باید شروع کنم!از مجوز اکران فیلمی که بسیار جای سوال و مسئله دارد(رستاخیز)بگویم یا از توافق هسته ای ویا مشکلاتی اخیری که داشتیم یا از دیدار دلنشین دانشجویان با حضرت آقا بگویم.به بهانه زادروز شناسنامه ای حضرت آقا که امروز بود(خود ایشان 29 فروردین را اشاره فرمودند) یاد پیاده روی اربعین افتادم که چه چیزی برایم جلب توجه کرد.در روز اول پیاده روی وقتی شروع به پیاده رفتن کردم همه چیز را با دقت نگاه میکردم و کلا حواسم به محیط اطرافم بود،بعد از چند ساعت در این حال بودن به خودم گفتم برای چی اومدم؟برای چی در این مسیر پیاده دارم میرم؟یاد دور زدن دور کعبه افتادم که در آنجا نباید حتی یک لحظه سرت را به اطراف بچرخانی.چرا؟رفتار در دور زدن کعبه یک نوع تبعیت و اطاعت است.یعنی باید با تمام وجود و حواس دور بزنی.باید نگاهت به امامت باشد و در این مسیر راه بروی،باید تمام وجودت را معطوف به امامت بکنی،رفتار در کعبه یک نوع ماکت رفتاری در قبال امام (ع) است.وقتی در این فکر بودم در مسیر پیاده روی متوجه شدم که لهو و لعب دنیا نباید حواس من را از اصل گمراه کند و یا باعث فراموش کردن من از موضوع اصلی بشود و در ادامه مسیر تمام سعی و تزکیه خود را در این راه انجام دادم تا درگیر بازی دنیا و شیطان نشوم و موقه ایی که نزدیک نجف شدم برای حال بهتر خدمت امام (ع) رسیدن ،اول به کوفه رفتم  و محل ضربت مولا را زیارت کردم  واعمال آنجا را به جا آوردم و فضای سختی هایی که به مولا وارد شد را میخواستم احساس کنم و جفای مردم کوفه،البته این را بگویم که موقه ایی که در ورودی شهر کوفه شدم،ترسیدم،خاطرات سختی هایی که به مولایم وارد شد را احساس کردم و بعد از یک شب بودن در شهر به سمت نجف حرکت کردم،وقتی وارد شهر نجف شدم لحظه ایی که وارد شدم بازم احساس کردم که شیطان قصد وسوسه و مشغول کردن من را در بازار دارد،به مولایم توسل کردم و سرم را پایین آوردم و آرام از بین بازار سرپوشیده  رد شدم تا به یک فضای سر باز رسیدم و وقتی بالا را نگاه کردم به ناگاه گنبد و بارگاه مولایم را دیدم،بغض گلویم را گرفت و لی ابهت مولایم اجازه نداد که گریه کنم و آرام جلو رفتم،اما وقتی به محل ضربت خوردن مولایم فکر کردم،به دست بسته مولایم و صدای ناله مادر مهربان فکر کردم و موقه ای که میخواست رو به آسمان دعا کند و مولا جلوی ایشان را گرفت. به یاد مادر مهربان عالم که افتادم دیگر طاقت نیاوردم و بغضم ترکید.چه لحظات شیرین و دلنشینی بود.به خاطر فضای دلنشین در کنار مولا بودن دو روز در نجف و در حوزه علمیه آنجا ساکن شدم تا کمی آرام شوم و بعد دوباره به پیاده روی خود ادامه دهم بگذرد که در این دو روز باز هم خاطراتی برایم ماند،ولی هدف از گفتن این خاطره این بود که میخواستم بگویم که ما باید از اصل غافل نشیم،اول از همه متوسل شدن به امام زمان(عج) و در مرحله بعد تبعیت و اطاعت از نائب ایشان، نباید حواسمان پرت شود در این شلوغی بازار و درگیر کردن ما در دنیائیات،بهترین چیز تبعیت و اطاعت از ولی زمان است و در راستای او قدم باید برداشت و نباید برداشت های شخصی و مغرضانه نسبت به مسائل داشت و خود را درگیر کرد،همان چیزی که غرب های سالها در لجن زار آن غوطه ور هستند و باید فقط نگاه به امام (ع) و ولی او داشت نه جلوتر و نه عقب تر

بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای رئیس‌جمهور
با سلام و تحیت و تشکر از زحمات فراوان جنابعالی، اولاً لازم میدانم از تلاش پیگیر و پرطاقت هیئت مذاکره‌کننده‌ی هسته‌ئی صمیمانه تشکر و قدردانی کنم و پاداش الهی را برای آنان مسألت نمایم، سپس، به سرانجام رسیدن این مذاکرات، گام مهمی است، با این حال لازم است متنی که فراهم آمده با دقت ملاحظه و در مسیر قانونی پیش‌بینی شده قرار گیرد و آنگاه در صورت تصویب، مراقبت از نقض عهدهای محتمل طرف مقابل صورت گرفته و راه آن بسته شود. به خوبی میدانید که برخی از شش دولت طرف مقابل به هیچ رو قابل اعتماد نیستند.
از ملت عزیز انتظار دارم که همچنان وحدت و متانت خود را حفظ کنند تا بتوان در فضای آرام و خردمندانه به منافع ملی دست یافت.
والسلام علیکم و رحمه‌الله
سید علی خامنه‌ای
۱۳۹۴/۴/۲۴